ΠΕΛΛΑ ΚΑΛΕΙ ΑΪΟΒΑ, Αδέσμευτος της Κυριακής, 01/02/1998

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΕΓΑΠΛΑΤΑΝΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕΣΩ INTERNET
ΠΕΛΛΑ ΚΑΛΕΙ ΑΪΟΒΑ

Είναι το μοναδικό σχολείο στη Β. Ελλάδα με ηλεκτρονική διεύθυνση - δύο αίθουσες, ένα γραφείο και ένα ρομαντικό δάσκαλο, τον Γρηγόρη Φιλιππιάδη - που είναι άγνωστο ως τα Γιαννιτσά αλλά γνωστό σε αρκετές περιοχές του πλανήτη.

Αδέσμευτος της Κυριακής, 01/02/1998

Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΓΓΑΝΑ

    Πριν από λίγο καιρό, στη διάρκεια εκδήλωσης για το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, ένας από τους τιμώμενους δασκάλους, ο Παναγιώτης Σαρηγιαννίδης από το Κιλκίς παραλαμβάνοντας, είχε πει: "Αν μπορούσα να μοιράσω το βραβείο μου θα το αφιέρωνα σε όλους τους ρομαντικούς εκεί επάνω που αγωνίζονται σαν εμένα αλλά δεν τους ξέρει κανείς".
    Δεν χρειάστηκε να περάσουν παρά μόνο λίγες εβδομάδες για να αντιληφθούμε καλύτερα τι εννοούσε ο δάσκαλος και μάλιστα με μια... ματιά. Μια ματιά έξω από τα όρια αυτού του κόσμου, μια ματιά στο "Διαδίκτυο"...
    "Καλώς ήλθατε. Διθέσιο Δημοτικό Σχολείο Μεγαπλάτανου - Αλμωπία Πέλλας. Κάτοικοι 340". Παρακαλούμε βγάλτε το... καπέλο σας.
    Το μοναδικό δημόσιο σχολείο στη Βόρεια Ελλάδα με ηλεκτρονική διεύθυνση -δυο αίθουσες κι ένα γραφείο όλο κι όλο- που είναι άγνωστο ως τα Γιαννιτσά αλλά γνωστό σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη.
    Από τον περασμένο Οκτώβριο το 2θέσιο Δημοτικό Σχολείο Μεγαπλάτανου Πέλλας έχει τη δική του σελίδα στο World Wide Web, όχι βέβαια κάτω από κάποιο πιλοτικό πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας αλλά κάτω από το μεράκι του δασκάλου Γρηγόρη Φιλιππιάδη και της προσπάθειας των 19 παιδιών από το Μεγαπλάτανο και των 5 συμμαθητών τους από το γειτονικό Μοναστηράκι. Έδρα του σχολείου είναι ο Μεγαπλάτανος που μέσα από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή άπλωσε τα... κλωνάρια του κι έφτασε το όνομα του μικρού χωριού πολύ μακριά και εκτός Ελλάδας. Το να έχει ένα παιδί σ' ένα σχολείο της πόλης κάποια στοιχειώδη γνώση για το Internet δεν θα ήταν κάτι παράδοξο -αν και είναι δύσκολο να συλλάβει με την παιδική του αντίληψη τι ακριβώς είναι αυτό, που αγνοούν ακόμη και οι μεγάλοι-, αλλά να "σερφάρουν" στις σελίδες του οι μικροί μαθητές από τον Μεγαπλάτανο είναι, όπως και να το κάνουμε, μεγάλη υπόθεση ή μια ιεροτελεστία", όπως λέει κι ο δάσκαλος. Μάλιστα, γίνεται πιοσπουδαία αν συνυπολογιστεί ότι το σχολείο δεν διαθέτιε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ο δάσκαλος, ο Γρηγόρης Φιλιππιάδης 32 χρονών που το παλεύει τρία χρόνια κοντά στα σύνορα, φορτώνει από την Αριδαία τον υπολογιστή στο αυτοκίνητο και όποτε υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος εισάγει τους μαθητές του στη νέα τεχνολογία. Με την είσοδο στο δίκτυο -και παρά τα προβλήματα που υπάρχουν στην τηλεφωνική σύνδεση της Αρδαίας που δεν είναι ψηφιακή- η σελίδα του μικρού σχολείου κατακλύστηκε από προτάσεις συνεργασίας μαθητών από τις ΗΠΑ (π.χ. Αϊόβα) και τη Γερμανία, κυρίως από παιδιά που παίρνουν ως εργασία την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό και αναζητούν στο Ιnternet τον πιο εύκολο τρόπο γαι να πάρουν τις απαντήσεις που θέλουν. Το σχολείο έχει λάβει μηνύματα επίσης από σχολεία της Αυστραλίας, της Ελβετίας, της Αυστρίας και της Γαλλίας και ξεκίνησε ήδη επικοινωνία με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο με μαθητές από τη Γερμανία. "Παρουσιάζουμε τα χωριά μας και την ιστορία τους, το σχολείο μας και τις εκκλησίες, την όμορφη Αλμωπία, τις εκδηλώσεις μας και φυσικά εμάς τους ίδιους, ενώ προσφέρουμε επιλεγμένες συνδέσεις με θέματα ελληνικού πολιτισμού και γενικού ενδιαφέροντος" (http://www.compulink.gr/users/grfilip), σημειώνουν οι μαθητές του Μεγαπλάτανου.
    Μέσα από τις διαδικτυακές σελίδες -με τη βοήθεια πάντα του δασκάλου τους που πληρώνει τον κόμβο κι έχει κάνει τις μεταφράσεις στα αγγλικά και τα γερμανικά- ξεκίνησαν και δημιούργησαν μια συλλογή παιχνιδιών που παίζονται στις σχολικές αυλές όλης της Ελλάδας.
    Λόγω έλλειψης όμως υπολογιστή, μαθητές από τη Θεσσαλονίκη έστειλαν τα παιχνίδια τους στους συμμαθητές τους στο Μεγαπλάτανο με το ταχυδρομείο. Η συλλογή με παιχνίδια, που έστειλαν μαθητές από Χίο - Κόρινθο, για την αυλή, γίνεται κάθε μέρα και πιο μεγάλη. Σ' αυτήν μπορέι να βρει κανείς κατάλογο παιχνιδιών με τους κανονισμούς. Η εφημερίδα των παιδιών με το τίτλο "Μαυροπίνακας" έχει τη δική της θέση σε όλα αυτά. Παρουσιάζεται με όλατης τα άρθρα και ήταν μέχρι πρότινος η μοναδική σχολική εφημερίδα με ολοκληρωμένη παρουσία στο Internet (μπήκε άλλη μία από σχολείο της Κρήτης). Παραπέμπει δε, τους ξένους επισκέπτες σε ηλεκτρονικέ τοποθεσίες όπου μπορούν να μάθου περισσότερα για την ιστορία της Ελλάδας, της Μακεδονίας και να γνωρίσουν λεπτομερέστερα τον πολιτισμό και τις ομορφιές της. Το μήνυμα έιναι πάντως σαφές: ότι και τα μικρά ακριτικά σχολεία μπορούν. Ότι αντιστέκονται στη συρρίκνωση και την εγκατάλειψη. Η ηλεκτρονική σελίδα του ακριτικού σχολείου περιέχει και μια ακόμη... έκπληξη. Εκεί που ά΄λλοι δεν ξέρουν τι να απαντήσουν στην ερώτηση τι είναι το Internet, τα παιδιά από το 2θέσιο σχολείο Μεγαπλάτανου απαντούν με χρώματα. Με τις ζωγραφιές τους δείχνουν πώς φαντάζει το διαδίκτυο στα μάτια των μικρών περιηγητών του. Τα παιδιά ζωγραφίζουν το Internet και απρουσιάζουν τις ζωγραφιές τους για το πώς το βλέπουν, στην τοποθεσία (https://members.tripod.com/~grfilip/painter.htm). Όταν κουβαλάω τον υπολογιστή στο σχολείο πρόκειται για ιεροτελεστία", λέει ο κ. Φιλιππιάδης ερμηνεύοντας τις εκδηλώσεις των παιδιών, ενώ ο Η/Υ γίνεται και μέσο διδασκαλίας. "Το ενδιαφέρον τους κορυφώνεται όταν πάμε για... ξενάγηση σε μουσεία. Αίσθηση προκάλεσε τελευταία στα παιδιά όταν στο μάθημα για τα ηφαίστεια μπήκαμε σε μια σελίδα για το τελευταίο ηφαίστειο που εξερράγη...".
    Ο δάσκαλος που έχει σπουδάσει και στη Γερμανία και έχει παρακολουθήσει πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας για το "Internet στο σχολείο", έκανε προσπάθειες να αποκτήσει το μικρό σχολείο το δικό του υπολογιστή. Κάποιοι γονείς παιδιών έδειξαν ενδιαφέρον αλλά ως... εκεί. Όσον αφορά τους αρμόδιους της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σίγουρα δεν ήταν αρνητικοί αλλά μέχρι να ξεπεραστούν τα εμπόδια ίσως τα παιδιά να έχουν μεγαλώσει.
    Ως τότε ο δάσκαλος θα κουβαλάει το δικό του... παράθυρο στο Μεγαπλάτανο. Θα το ανοίγει στα παιδιά του σχολείου του και μαζί θα κάνουν τις περιπλανήσεις τους. Σαν όλους τους ροματνικούς δασκάλους που αγωνίζονται, αλλά τους περισσότερους δεν τους ξέρει κανείς...

Από: Αδέσμευτο της Κυριακής, 01/02/1998