ΑΘΗΝΑ - ΒΕΡΟΛΙΝΟ - ΠΕΚΙΝΟ
Πώς φαντάζονται τα ελληνόπουλα, τα κινεζάκια και τα γερμανόπουλα τις πρωτεύουσες των χωρών τους και πώς κατάφεραν να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους.
Παιδιά τριών κρατών δούλεψαν απο κοινού πάνω στο ίδιο θέμα χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους. Αυτό συνέβη γιατί ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν την πρωτεύουσά τους. "Τα παιδιά παρά το γεγονός ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να έρχονται σε καθημερινή επαφή με το internet", μας είπε ο δάσκαλος του δημοτικού σχολείου Μεγαπλάτανου και υπεύθυνος της προσπάθειας, Γρηγόρης Φιλιππιάδης, "έδειξαν από την αρχή μεγάλο ενδιαφέρον για την προσπάθεια". Και συνέχισε: "είχαν εξοικειωθεί ως ένα βαθμό από το φθινόπωρο όπου μέσω του δικού μου υπολογιστή αναπτύξαμε αλληλογραφία στο e-mail". Ο κ. Φιλιππιάδης επισημαίνει πως ενώ στο εξωτερικό από μικρή ηλικία ξεκινά στα σχολεία η εκμάθηση της χρήσης του δικτύου, στην Ελλάδα δεν διδάσκεται. Ερωτηθείς για το κατά πόσο είναι επικύνδυνο μικροί μαθητές να έχουν πρόσβαση σε ένα τεράστιο δίκτυο, που περιέχει και βίαια και άσεμνα sites ο δάσκαλος ήταν σαφής: "Αν τα παιδιά μάθουν την πραγματική χρηστικότητα του δικτύου, θα πάψουν να το χρησιμοποιούν σαν παιχνίδι και θα το χρησιμοποιούν ως πηγή γνώσεων και πληροφοριών. Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να τα κατευθύνει το σχολείο. Άλλωστε στα σχολεία των Ηνωμένων Πολιτειών οι υπολογιστές δεν ανοίγουν στο Internet παρά μόνο στα επιμορφωτικά sites". Θεσσαλονίκη,
Δευτέρα 6 Απριλίου 1998
|